Ex librissen zijn een van de eerste uitingen van het grafische werk van Anton Pieck. In eerste instantie tekent hij ze voor familie, vrienden en kennissen, maar de vraag wordt steeds groter, waardoor hij er uiteindelijk meer dan honderd zal maken. Altijd probeert hij iets karakteristieks van de eigenaar in de eigendomsplaatjes te leggen.
Zo is op de ex libris van zijn vrouw Jo van Poelvoorde een weefgetouw afgebeeld, en op de ex libris die hij in 1921 voor zichzelf maakt staat een mannetje dat druk bezig is met een etspers. Veel plezier heeft hij overigens niet van zijn eigen ex libris, hij leent het houtsnedeblokje uit aan een tijdschrift en krijgt het nooit meer terug.
De ‘kerstkaarten’ van Anton Pieck zijn befaamd in binnen- en buitenland. In werkelijkheid zijn het geen kerstkaarten, maar nieuwjaarskaarten. In 1938 tekent hij op verzoek van de vereniging ‘Voor het kind’ voor het eerst een serie kaarten, die een enorm succes zijn.
Vanaf dat moment gaan er in de decembermaand jaarlijks vele kaarten over de toonbank. Pieck tekent ze speciaal voor dit doel, maar voor de kaarten worden ook andere tekeningen gebruikt, bijvoorbeeld verkleinde kalenderplaten. Hoewel Pieck niet religieus is, is er door zijn liefde voor de winter en winterse thema’s altijd keus genoeg.
Voor de geboortekaartjes van zijn drie kinderen gebruikt Pieck een houtsnede. Net als op de vele zwart-witte en gekleurde geboortekaartjes die verder van Pieck in omloop zijn, geven deze kaartjes traditionele geboorte-elementen weer. Op Elsa’s kaartje (1924) staat een ooievaar, Anneke (1925) komt uit de rode kool en Max (1928) komt uit de holle boom bij Kraantje Lek in Overveen, waar volgens de overlevering al in de negentiende eeuw alle baby’s uitkwamen.
Ook buiten bovenstaande ‘gebruiksgrafiek’ trekt Pieck de aandacht met zijn etsen, houtsnedes en lithografieën. Sommige werken zijn zo populair, dat ze honderden keren worden afgedrukt. Voor het afdrukken van de etsen gebruikt Pieck zijn eigen ijzeren Krauss-pers uit 1870, een twee meter hoog en 1500 kg zwaar gevaarte waarvoor hij speciaal de vloer heeft laten versterken. De oude etstechniek, die sinds de middeleeuwen niet is veranderd, spreekt zijn ambachtshart aan en hoeveel vraag er ook is, hij drukt elke ets zelf af.
Social Contact